Hayalet Avcılık

Ticari yada amatör amaçlarla avlanırken takılan, yırtılan, kopan veya genel olarak kaybedilen av araçlarının çok uzun süre avlamaya devam etmesine "hayalet avcılık" denilir.



Tırıvırının gerçek zararı; onun amatöre yakışmayan, seçici olmayan ve fazla kapasiteli bir yöntem olması yanında ve ya bundan daha çok takılıp kaldığı ortamda balık avlamaya devam etmesinden kaynaklanır.

Ve bu avladığı balıklar;

* hiç kimseye fayda sağlamaz
* avlama zaman yasaklarına uymaz
* miktar bakmından av limitlerine uymaz
* boyut bakımından limitlere uymaz

Balıklar bu tür kayıp av araçlarına yakalanır, ölür ve çürür. Av aracı boşaldığında yeniden balık yakalanmaya başlar. Onlar da ölür, çürür ... Bu şekilde av aracının içi ve çevresi balık iskeletleriyle dolar....

İşye bu nedenle bu olaya "hayalet avcılık" denilmektedir.

Hayalet avcılık günümüzde çevre ve özde su kirliliğinden sonra balıkçılğın en önemli ikinci sorunudur. Hayalet avcılıktan balıklar kadar su kuşları, deniz memelileri ve kaplumbağalar gibi pek çok canlı etkilenir.



Bir amatör balıkçı kurşun kirliliğinden daha çok kırık misina kirliliğine dikkat etmelidir. 3-5 metre misina deyip suya attığımız parçalar yengeçler, su kuşları, istakozlar ve bazen balıklar için çok zararlı olabilmektedir.

Alıntı

İzmir Körfezi’nde Hayalet Avcılığa Neden Olan Kayıp Uzatma Ağı Miktarının Tespitine Yönelik Bir Araştırma,
Adnan Ayaz, Vahdet Ünal, Uğur Özekinci

Anket sonuçlarına göre, İzmir Körfezi’nde 2002 yılında yaklaşık olarak 200–280 km. uzatma ağının çeşitli nedenlerden dolayı kaybolduğu tahmin edilmiştir.

Tüm av takımlarının kaybolma ihtimali vardır ve bu ağlar kaybolduktan sonra avcılık faaliyetine devam etmektedir.
Kaybolan av araçlarının neden olduğu avcılık olayına “Hayalet Avcılık” adı verilmektedir (Ayaz ve Acarlı, 2002). Av araçlarının kaybolmasının bir çok nedeni olabilir. Genel olarak; hava koşulları (fırtınalar, akıntılar, buz hareketleri vb.), dip engelleri (batık gemi enkazları), gemi seyrüsefer durumu, balıkçılık aktiviteleriyle çatışma, zemin yapısı, insan hataları (işaret şamandıralarının iyi bağlanmaması veya gereğinden kısa bağlanması v.b.), deniz kuşları ve büyük canlıların etkileri (kuşların şamandıra iplerini gagalayarak kesmesi veya çözmesi, büyük canlıların (yunus, manta, balina, fok, vb.) ağa yakalanarak ağı sürüklemeleri, bazı balıkçıların kişisel çekişmelerden dolayı birbirine zarar amaçlı olarak işaret şamandırası iplerini kesmeleri, dip halatlarının diğer kayıp takımlar tarafından kesilmesi ve çeşitli donam hataları başlıca kayıp nedenleri olarak ifade edilmiştir (Bowen, 1961; Smolowitz, 1978; Sutherland ve diğ.,1983; Brandt, 1984; High, 1985; Breen, 1987,1990; Laist, 1996).
Kayıp av takımları ve onların parçaları, kaybolduktan sonra avcılık faaliyetini devam ettirir. Bu durum, deniz ekosistemi ve deniz dibi kirliliği açısından oldukça tehlikelidir. Ancak, kaybolan her av takımı özellikle trol ve sürütme ağları gibi aktif avcılık takımları kaybolduklarında, avcılık faaliyetini devam ettiremez. Diğer taraftan, pasif olarak kullanılan özellikle uzatma ağları ile tuzaklar kısa vadede önemli derecede ve etkili bir şekilde balık avlamaya devam etmektedir (Carr ve diğ.,1992; Kaiser ve diğ., 1996).
Dünya genelinde, galsama ağları balıkçılığında her yıl %1 oranında kayıp meydana geldiği bildirilmiştir (Natural Resources Consultants Inc., 1990 in: Laist, 1996).
Newfoundland’ta her yıl 5000 morina (Gadus morhua L., 1758) galsama ağının kaybolduğu (Fosnaes, 1975), Kanada balıkçılığında kayıp galsama ağlarının yakalama oranlarının, bu ağlar ile yapılan avcılığın %15’ini teşkil ettiği tahmin edilmiştir (Cooper ve diğ., 1988). Kanada Atlantik kıyısı balıkçılığında ise her yıl ortalama 8000 galsama ağının kaybolduğu, 3000-30000 ton arasında dip balığının telef olduğu tahmin edilmiştir (Anon, 1995; Cophin ve diğ., 1996).